مزمور چهل و هفتم

مزمور چهل و هفتم

1.                 برای سالار مغنیان، مزمور بنی‌قورح

2.                 ای جمیع امت‌ها دستک زنید، نزد خد.ا به آواز شادی بانک بر‌آورید

3.                 زیرا خد.اوند متعال و مهیب است، و بر تمامی جهان پادشاه بزرگ

4.                 قوم‌ها را در زیر (دست) ما آرام خواهد ساخت، و طایفه‌ها را در زیر پای‌های ما

5.                 میراث ما را برای ما خواهد برگزید، یعنی جلالت یعقوب را که دوست می‌دارد سلاه

6.                 خد.ا به آواز بلند (در نظر بندگان خود) اعتلا یافته است، خد.اوند به آواز کرنا

7.                 تسبیح بخوانید خد.ا را تسبیح بخوانید، تسبیح بخوانید پادشاه ما را تسبیح بخوانید

8.                 زیرا خد.ا پادشاه تمامی جهان است، به خردمندی تسبیح بخوانید

9.                 خد.ا بر امت‌ها سلطنت می‌کند، خد.ا بر تخت قدس خود نشسته است

10.            سروران قوم‌ها با قوم خد.ای ابراهیم جمع شده‌اند، زیرا که سپرهای جهان از آن خد.است، او بسیار متعال می‌باشد

مزمور چهل و ششم

مزمور چهل و ششم

1.                 برای سالار مغنیان، سرود بنی‌قورح بر علاموت

2.                 خد.ا ملجا و قوت ماست، و مددکاری که در تنگیها فوراً یاری می‌رساند

3.                 پس نخواهیم ترسید اگرچه جهان دگرگون گردد، و کوه‌ها در قعر دریا به لرزش آید

4.                 اگر چه آب‌هایش بخروشند و به جوش آیند، و کوه‌ها از سرکشی آن متزلزل گردند سلاه

5.                 نهری ‌است که شعبه‌هایش شهر خد.ا را فرح‌ناک می‌سازد، و مسکن قدوس (خد.اوند) متعال را

6.                 خد.ا همراه اوست پس لغزش نخواهد خورد، خد.ا او را یاری خواهد کرد در طلوع صبح

7.                 امت‌ها خروشیدند و مملکت‌ها لغزیدند، (چون) او آواز خود را داد پس جهان گداخته گردید

8.                 خد.ای “صوااُت” با ماست، و خد.ای یعقوب قلعة بلند ما سلاه

9.                 بیایید کارهای خد.اوند را نظاره کنید، که چه خرابی‌ها در جهان گذارد

10.            او جنگ‌‌ها را تا اقصای جهان فیصله می‌دهد، کمان را می‌شکند و نیزه را قطع می‌کند و عرابه‌‌ها را به آتش می‌سوزاند

11.            باز ایستید و بدانید که من خد.ا هستم، در میان امت‌ها متعال و در جهان متعال خواهم شد

12.            خد.ای “صوااُت” با ماست، و خد.ای یعقوب قلعة‌ بلند ما سلاه

مزمور چهل و پنچم

مزمور چهل و پنچم

1.                 برای سالار مغنیان بر شوشنیم، قصیدة بنی‌قورح، سرود حبیبات

2.                 دل من به کلام نیکو می‌جوشد، انشاء خود را دربارة پادشاه می‌گویم زبان من چون نویسنده ماهر است

3.                 تو جمیل‌تر هستی از بنی‌آدم و وقار بر لب‌های تو ریخته شده است، بنابراین خد.ا تو را مبارک ساخته است تابه‌ابد

4.                 ای توانگر شمشیر خود را بر بالای خود ببند، یعنی جلال و کبریایی خویش را

5.                 و به کبریایی خود سوار شده غالب شو به خاطر حقیقت و تواضع وصداقت (ات) هدایت خواهی شد که با یمینت (اعمال) مهیب (انجام دهی)

6.                 به تیرهای تیز تو امت‌ها زیر (پای) تو می‌افتند، و (این تیرها) به دل دشمنان پادشاه فرو می‌رود

7.                 ای خد.ا تخت تو تا به ابد است، راستی سلطنت تو است

8.                 عدالت را دوست و شرارت را دشمن داشتی، بنابراین خد.ای تو، تو را به روغن شادمانی بیش‌تر از رفقایت مسح کرده است

9.                 همة رخت‌های تو مّر و عود و سلیخه است، از قصرهای عاج که (خارج می‌شدی) به تارها تو را خوش ساختند

10.            (در بین) دختران پادشاهان (که) از زنان نجیب تو هستند، ملکه به دست راستت (مزین) به طلای اوفیر ایستاده است

11.            ای باکره بشنو و ببین و گوش خود را فرادار، و قوم خود و خانة پدرت را فراموش کن

12.            تا پادشاه مشتاق جمال تو بشود، زیرا او خد.اوند تو است پس او را عبادت نما

13.            و دختر صور با ارمغانی، و دولتمندان قوم رضامندی تو را خواهند طلبید

14.            دختر پادشاه همیشه در اندرون (قصر) بلند مرتبه است، و رخت‌های او با طلا مرصع است

15.            به لباس آراسته نزد پادشاه حاضر می‌شود، دوشیزگان همراهان او در عقب وی نزد تو آورده خواهند شد

16.            به شادمانی و خوشی آورده می‌شوند، و به قصر پادشاه داخل خواهند شد

17.            به عوض پدرانت پسرانت خواهند بود، و ایشان را بر تمامی جهان سروران خواهی ساخت

18.            نام تو را در همة جهان ذکر خواهم کرد، پس قوم‌ها تو را حمد خواهند گفت تا به ابد

مزمور پنجاه و هشتم

مزمور پنجاه و هشتم

1.                 برای سالار مغنیان بر اَل تشخت، میختام داوید

2.                 آیا در حقیقت به عدالتی که گنگ است سخن می‌گویید، و ای بنی‌آدم آیا به راستی داوری می‌نمایید

3.                 بلکه در دل خود شرارتها به عمل می‌آورید، و ظلم دست‌های خود را در زمین از اندازه بیشتر می‌کنید

4.                 شریران از رَحِم منحرف هستند، از شکم مادر دروغ گفته گمراه می‌شوند

5.                 ایشان را زهریست مثل زهرمار، مثل افعی کَر که گوش خود را می‌بندد

6.                 که آواز افسون‌گران را نمی‌شنود، هرچند به مهارت افسون می‌کند

7.                 ای خد.ا دندانهایشان را در دهانشان بشکن، ای خد.اوند دندان‌های شیران را خورد بشکن

8.                 گداخته شده مثل آب بگذرند، چون او تیرهای خود را می‌اندازد، به موقع منقطع خواهند شد

9.                 مثل حلزون که گداخته شده می‌گذرد، مثل سِقط زن آفتاب را نخواهد دید

10.            قبل از آن که دیگ‌های شما آتشِ خارها را احساس کند، آنها را چه تر و چه خشک خواهد رُفت

11.            مرد عادل چون انتقام را دید شادی خواهد نمود، پای‌های خود را به خون شریر خواهد شست

و مردم خواهند گفت هر آینه ثمره‌ای برای عادلان هست، هر آینه خد.ایی هست که در جهان داوری می‌کند

مزمور پنجاه و هفتم

مزمور پنجاه و هفتم

1.                 برای سالار مغنیان بر اَل‌تَشخِت میختام داوید وقتی که از حضور شائول به پناهگاه فرار کرد

2.                 ای خد.ا بر من رحم فرما بر من رحم فرما، زیرا جانم در تو پناه می‌برد، و در سایة بالهای تو پناه می‌برم تا این بلایا بگذرد

3.                 نزد خد.ای تعالی آواز خواهم داد، نزد خد.ایی که همه چیز را برایم تمام می‌کند

4.                 از آسمان فرستاده من را خواهد رهانید زیرا تعقیب‌کنندة سخت من ملامت می‌کند سلاه، خد.ا رحمت و راستی خود را خواهد فرستاد

5.                 جان من در میان شیران است، در میان آتش‌افروزان می‌خوابم یعنی آدمیانی که دندانهایشان نیزه‌ها و تیرهاست، و زبان ایشان شمشیر بُرنده است

6.                 ای خد.ا بر آسمان متعال شو، و جلال تو بر تمامی جهان (است)

7.                 دامی برای گام‌هایم مهیا ساختند، و جانم خم گردید، چاهی پیش رویم کندند، و خود در میانشان افتادند سلاه

8.                 دل من مستحکم است خد.ایا دل من مستحکم است، سرود خواهم خواند و ترنم خواهم نمود

9.                 ای جلال من بیدار شو ای بربط وعود بیدار شو، صبحگاهان را من بیدار خواهم کرد

10.            ای خد.اوند تو را در میان امت‌ها حمد خواهم گفت، تو را در میان قوم‌ها تسبیح خواهم خواند

11.            زیرا رحمت تو تا آسمان‌ها عظیم است، و راستی تو تا افلاک (مستدام است)

12.            خد.ایا بر آسمانها متعال شو، و جلال تو بر تمامی جهان (مستولی است)