مزمور سی و هشتم

مزمور سی و هشتم

1.                مزمور داوید برای تذکر

2.                ای خد.اوند من را در غضب خود توبیخ منما، و در خشم خویش تادیبم مفرما

3.                زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته، و دست تو بر من فرود آمده است

4.                در جسم من به سبب غضب تو صحتی نیست، و در استخوان‌هایم به سبب خطای خودم سلامتی نی

5.                زیرا گناهانم از سرم گذشته است، مثل بارگران از طاقتم سنگین‌تر شده

6.                جراحات من متعفن و له شده است، به سبب حماقت من

7.                بخود می‌پیچیم و بی نهایت خمیده شده‌ام، تمامی روز مکدّر هستم

8.                زیرا کمر من از سوزش پر شده است، و در جسم من صحتی نیست

9.                من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام، و از فغان دل خود نعره می‌زنم

10.           ای خد.اوند تمامی آرزوی من مدّنظر تو است، و ناله‌های من از تو مخفی نمی‌باشد

11.           دل من می‌طپد و قوّتم از من رفته است، و نور چشمانم نیز با من نیست

12.           دوستان و رفیقانم از بلای من به کناری می‌ایستند، و خویشان من دور ایستاده‌اند

13.           آنانی‌که قصد جانم دارند دام می‌گسترند، و بد اندیشانم سخنان فتنه‌انگیز می‌گویند، و تمام روز حیله را تفکر می‌کنند

14.           و اما من مثل کری نمی‌شنوم، و مانند گنگم که دهان خود را باز نکند

15.           و مثل کسی گردیده‌ام که نمی‌شنود، و کسی که بر زبانش حرفی نباشد

16.           زیرا که ای خد.اوند انتظار تو را می‌کشم، تو ای خد.اوند خد.ایم جواب خواهی داد

17.           چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند، و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند

18.           زیرا که من مستعد لغزش می‌باشم، و درد من همیشه پیش روی من است

19.           زیرا گناه خود را اعلام می‌نمایم، و بخاطر خطای خود نگران هستم

20.           اما دشمنانم زنده و زورآوراند، و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند

21.           و آنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند، بر من دشمنی می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم

22.           ای خد.اوند من را ترک منما، ای خد.ای من از من دور مباش

23.            و برای یاری من تعجیل فرما ای خد.اوندی که نجات من هستی

مزمور پنجاه و یکم

مزمور پنجاه و یکم

1.                 برای سالار مغنیان، مزمور داوید

2.                 وقتی که ناتان نبی بعد از در آمدنش به بَتشبَع نزد او آمد

3.                 ای خد.ا به حسب رحمت خود بر من رحم فرما، به حسب کثرت رأفت خویش گناهانم را محو ساز

4.                 من را از عصیانم به کلی شست‌وشو ده، و از گناهم من را طاهر کن

5.                 زیرا که من به معصیت خود اعتراف می‌کنم، و گناهم همیشه در نظر من است

6.                 به تو و به تو تنها گناه ورزیده، و در نظر تو بدی کرده‌ام، تا در کلام خود مصدق گردی، و در داوری خویش مزکی شوی

7.                 اینک در معصیت سرشته شدم، و مادرم در گناه به من آبستن گردید

8.                 اینک به راستی در قلب من ساکن هستی، پس حکمت را در باطن من به من بیاموز

9.                 من را با زوفا پاک کن تا طاهر شوم، من را شست‌وشو کن تا از برف سفیدتر گردم

10.            شادی و خرمی را به گوش من برسان، تا استخوان‌هایی که کوبیده‌ای به وجد آیند

11.            روی خود را از گناهانم بپوشان و همة‌ خطایای من را محو کن

12.            ای خد.ا دل طاهر در من بیافرین، و روح مستقیم در باطنم تازه بساز

13.            من را از حضور خود مینداز، و روح قدوس خود را از من مگیر

14.            شادی نجات خود را به من باز ده و به روح آزاد من را تأیید فرما

15.            آنگاه طریق تو را به خطاکاران تعلیم خواهم داد، و گناه‌کاران به سوی تو بازگشت خواهند نمود

16.            من را از خونریزی‌ها نجات ده ای خد.ایی که خد.ای نجات من هستی، تا زبانم به عدالت تو ترنم نماید

17.            خد.اوندا لب‌هایم را بگشا، تا دهانم تسبیح تو را اخبار نماید

18.            زیرا قربانی را دوست نداشتی و الّا می‌دادم، قربانی سوختنی را پسند نکردی

19.            قربانی‌های خد.ا روح شکسته است، خد.ایا دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهی شمرد

20.            به رضامندی خود بر صیون احسان فرما، و حصارهای اورشلیم را بنا نما

21.            آنگاه از قربانی‌های عدالت و قربانی‌های سوختنی تمام راضی خواهی شد، و گوساله‌ها بر مذبح تو قربانی خواهند نمود

مزمور پنجاهم

مزمور پنجاهم

1.                 مزمور آساف، خد.ا، خد.ا خد.اوند تکلم می‌کند، و زمین را از مطلع آفتاب تا به مغربش می‌خواند

2.                 از صیون که کمال زیبائیست، خد.ا تجلی نموده است

3.                 خد.ای ما می‌آید و سکوت نخواهد نمود، آتش پیش روی او می‌سوزاند، و طوفان شدید گرداگرد وی خواهد بود

4.                 آسمان را از بالا می‌خواند، و زمین را تا قوم خود را داوری کند

5.                 مقدسان من را نزد من جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته‌اند

6.                 و آسمان‌ها از انصاف او خبر خواهند داد، زیرا خد.ا خود داور است سلاه

7.                 ای قوم من بشنو تا سخن گویم، و ای (بنی‌) اسرائیل تا برایت شهادت دهم، که خد.ا خد.ای تو من هستم

8.                 دربارة قربانی‌هایت تو را توبیخ نمی‌کنم، و قربانی‌های‌ سوختنی تو دائماً در نظر من است

9.                 گوساله‌ای از خانة تو نمی‌گیرم، و نه بزی از آغل تو

10.            زیرا که جمیع حیوانات جنگل از آن من‌اند، و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند

11.            همة پرندگان کوه‌ها را می‌شناسم، و وحوش صحرا نزد من حاضرند

12.            اگر گرسنه می‌بودم تو را خبر نمی‌دادم، زیرا ربع مسکون و هر آنچه در اوست از آن من است

13.            آیا گوشت گاوان را بخورم، و خون بزها را بنوشم

14.            برای خد.ا قربانی تشکر را بگذران، و نذرهای خویش را به (خد.ای) متعال وفا نما

15.            پس در روز تنگی من را بخوان تا تو را خلاصی دهم، و من را تمجید بنمایی

16.            و اما به شریر، خد.ا می‌گوید، تو را چه کار است که فرائض من را بیان کنی و عهد من را به زبان خود بیاوری

17.            چون که تو از تأدیب نفرت داشته‌ای، و کلام من را پشت سر خود انداخته‌ای

18.            چون دزد را دیدی راضی شدی که با او (باشی)، و نصیب تو با زناکاران است

19.            دهان خود را به شرارت گشوده‌ای، و زبانت حیله را اختراع می‌کند

20.            نشسته‌ای تا به ضد برادر خود سخن رانی، و دربارة پسر مادر خویش غیبت گوئی

21.            این عمل را کردی و من سکوت نمودم، پس گمان بردی که من مثل تو هستم، لیکن تو را توبیخ خواهم کرد، و این را پیش نظر تو به ترتیب خواهم نهاد

22.            ای فراموش‌کنندگان خد.ا در این تفکر کنید، مبادا شما را نابود سازم و رهاننده‌ای نباشد

23.            هر که قربانی تشکر را گذراند من را تمجید می‌کند، و آن که طریق خود را راست سازد، نجات خد.ا را به وی نشان خواهم داد

مزمور چهل و نهم

مزمور چهل و نهم

1.                 برای سالار مغنیان، مزمور بنی‌قورح

2.                 ای تمامی قوم‌ها این را بشنوید، ای جمیع سَکَنة ربع مسکون این را به گوش گیرید

3.                 ای عوام و خواص، ای دولتمندان و فقیران جمیعاً

4.                 زبانم به حکمت سخن می‌راند، و تفکر دل من هوشیاری است

5.                 گوش خود را به مثلی فرا میدهم، معمّای خویش را (با نواختن) بربط می‌گشایم

6.                 چرا در روزهای بلا ترسان باشم، چون گناه پاشنه‌هایم من را احاطه می‌کنند

7.                 آنانی که بر دولت خود اعتماد دارند، و بر کثرت توانگری خویش فخر می‌نمایند

8.                 هیچ کس هرگز برای برادر خود فدیه نخواهد داد، و کفارة او را به خد.ا نخواهد بخشید

9.                 زیرا فدیة جان ایشان گرانبها است، و ابداً بدان نمی‌توان رسید

10.            تا زنده بماند تا به ابد، و گور را نبیند

11.            زیرا می‌بیند که حکیمان می‌میرند، و جاهلان و ابلهان باهم هلاک می‌گردند، و دولت خود را برای دیگران ترک می‌کنند

12.            فکر دل ایشان این ‌است که خانه‌های ایشان دائمی باشد، و مسکن‌های ایشان ابدی، و نام‌های خود را بر زمین‌های خود می‌نهند

13.            لیکن انسان در حریم باقی نمی‌ماند، بلکه مثل بهایم است که هلاک می‌شود

14.            طریقة ایشان جهالت ایشان است، و اعقاب ایشان سخن ایشان را می‌پسندند سلاه

15.            مثل گوسفندان در گور رانده می‌شوند، و مرگ ایشان را شبانی می‌کند، و صبحگاهان راستان بر ایشان حکومت خواهند کرد، و صورت ایشان در گور پوسیده خواهد شد، تا مسکنی برای آن نباشد

16.            لیکن خد.ا جان من را از گور نجات خواهد داد، زیرا که (دست) من را خواهد گرفت سلاه

17.            پس ترسان مباش چون کسی دولتمند گردد، و جلال خانة او افزوده شود

18.            زیرا چون بمیرد چیزی از آن نخواهد برد، و مِکنَت او در عقب او فرو نخواهد رفت

19.            زیرا (ظالم) در حیات خود خویشتن را موفق می‌خواند، (ولی تو) چون بر خود احسان می‌کنی مردم تو را می‌ستایند

20.            لیکن به طبقة‌ پدران خود خواهد پیوست، که نور را تا به ابد نخواهند دید

21.            انسانی که در حریم است و فهم ندارد، مثل بهایم است که هلاک می‌شود

مزمور چهل و هشتم

مزمور چهل و هشتم

1.                 سرود و مزمور بنی‌قورح

2.                 خد.اوند بزرگ است و بی‌نهایت ستوده، در شهر خد.ای ما و در کوه مقدس خویش

3.                 جمال خد.اوند در بزرگواریش، و شادی تمامی جهان در کوه صیون است، در جوانب شمال قلمرو و پادشاه بزرگ

4.                 خد.ا در قصرهای آن (چون متجلی می‌گردد) به پناهگاهی بلند معروف است

5.                 زیرا اینک پادشاهان جمع شدند، و با هم (از کوه مقدس) عبور کردند

6.                 ایشان چون (شکوه را) دیدند متعجب گردیدند، و در حیرت افتاده فرار کردند

7.                 لرزه بر ایشان در آنجا مستولی گردید، و درد شدید مثل زنی که می‌زاید

8.                 تو کِشتی‌های ترشیش را، به باد شرقی شکستی

9.                 چنان که شنیده بودیم همچنان دیده‌ایم، در شهر خد.ای صوااُت در شهر خد.ای ما، خد.ا آن را تا به ابد مستحکم خواهد ساخت سلاه

10.            ای خد.ا احسانت را در میان محرابت تفکر نمودیم، در اندرون هیکل تو

11.            ای خد.ا چنان که نام تو است همچنان تسبیح تو نیز تا اقصای زمین، یمین تو از عدالت پُر است

12.            کوه صیون شادی می‌کند و دختران یهودا به وجد می‌آیند، به سبب داوری‌های تو

13.            صیون را طواف کنید و گرداگرد او بخرامید، و برج‌های وی را بشمارید

14.            دل خود را به حصارهایش بنهید، و در (بلندی) قصرهایش تأمل کنید، تا نسل را اطلاع دهید

15.            زیرا این خد.ا خد.ای ماست تا به ابد، و ما را تا مرحله مرگ هدایت خواهد نمود